W „Kult: Boskość utracona” otaczający nas świat jest iluzją, niewielką wyspą położoną na oceanie kłamstw, kolorowym muralem na obdrapanej i gnijącej ścianie. Ludzkość jednak tego nie dostrzega, a jej zmysły są otulone przez całun kłamstw. Nie dostrzegamy otaczającego nas zewsząd zła i zepsucia. Nasze elity są nimi przesiąknięte, zaś ci, którzy wydają się najbardziej prawi, są w rzeczywistości najbardziej zdeprawowani...